هر وقت من یک کار خوب می کنم مامانم به من می گوید
بزرگ که شدی برایت یک زن خوب می گیرم.
تا به حال من پنج تا کار خوب کرده ام و مامانم قول پنج تایش را به من داده است.
حتمن ناسرادین شاه خیلی کارهای خوب می کرده که مامانش
به اندازه استادیوم آزادی برایش زن گرفته بود. ولی من مؤتقدم که اصولن انسان باید
زن بگیرد تا آدم بشود ، چون بابایمان همیشه می گوید مشکلات انسان را آدم می کند.
در عزدواج تواهم خیلی مهم است یعنی دو طرف باید به هم بخورند.
مثلن من و ساناز دختر خاله مان خیلی به هم می خوریم.
مشخصات:
1. جنگ افزاری است خودکار که بوسیله ناظم آتش بصورت خودکار و به ضامن در می آید.2. با هوا خنک میشود.
3. با فشار مستقیم گاز باروت مسلح می شود.
4. با خشاب 20 تیری تغذیه میشود .
5. بوسیله نفر حمل میشود.
6. دستگاه نشان روی آن بسادگی قابل تغییر و تنظیم است.
فعل ماضى:
نشان مى‌دهد که آغاز انجام معناى فعل در زمان گذشته است.
انواع فعل‌ماضى:
- مطلق یا ساده: (نوشتم- نوشتی- نوشت- نوشتیم- نوشتید- نوشتند)
- استمرارى: (می‌نوشتم- می‌نوشتی- می‌نوشت- می‌نوشتیم- می‌نوشتید- می‌نوشتند)
- نقلى: (نوشته‌ام- نوشته‌ای- نوشته است- نوشته‌ایم- نوشته‌اید- نوشته‌اند)
- نقلى مستمر: (می‌نوشته‌ام- می‌نوشته‌ای- می‌نوشته است- می‌نوشته‌ایم- می‌نوشته‌اید- می‌نوشته‌اند)
- بعید: (نوشته بودم- نوشته بودی- نوشته بود- نوشته بودیم- نوشته بودید- نوشته بودند)
- التزامى: (نوشته باشم- نوشته باشی- نوشته باشد- نوشته باشیم- نوشته باشید- نوشته باشند)
-ابعد: (نوشته بوده‌ام- نوشته بوده‌ای- نوشته بوده است- نوشته بوده‌ایم- نوشته بوده‌اید- نوشته بوده‌اند)
-ملموس: (داشتم می‌نوشتم- داشتی می‌نوشتی- داشت می‌نوشت-داشتیم می‌نوشتیم- داشتید می‌نوشتید- داشتند می‌نوشتند)
فعل مضارع:
نشان مى‌دهد که آغاز تحقّق معناى فعل، در زمان حال یا آینده است.
انواع فعل مضارع:
- ساده: (روم- روی- رود- رویم- روید- روند)
- اِخبارى: (می‌روم- می‌روی- می‌رود- می‌رویم- می‌روید- می‌روند)
- التزامى: (بروم- بروی- برود- برویم- بروید- بروند)
- ملموس: (دارم می‌روم- داری می‌روی- دارد می‌رود- داریم می‌رویم- دارید می‌رویم- دارند می روند)
فعل مستقبل:
نشان مى دهد که آغاز تحقّق معناى فعل، در زمان آینده خواهد بود.
- (خواهم نوشت - خواهی نوشت - خواهد نوشت - خواهیم نوشت - خواهید نوشت- خواهند نوشت)
چگونه ترکیبات وصفی و اضافی را از هم تمیز دهیم؟
1- در بین موصوف و صفت می توانیم حرف ی بیاوریم . مانند :گل زیبا که می توان گفت: گلی زیبا. در بین مضاف و مضاف الیه نمی توانیم ی بیاوریم . مانند : کفش ستاره؛در اینجا نمی توان گفت کفشی ستاره .
2- در بین مضاف و مضاف الیه می توان « این » و آن »
اضافه کرد مانند : ساحل دریا:ساحل این دریا یا صاحب آن مغازه اما در بین
صفت و موصوف نمی توانیم صفت اشاره « این » و « آن » اضافه کنیم .
مانند :گل زیبا که نمی توانیم بگوئیم: گل این زیبا یا گل آن زیبا
3-
اگر کسره صفت و موصوف را برداریم و فعل است را به آن اضافه کنیم جمله ای
معنی دار ساخته می شود. مانند : مادر مهربان+ است که می شود مادر ,مهربان است. اما مضاف و مضاف الیه چنین نیست . مانند کیف سارا + است که می شود کیف, سارا است و جمله ما در این شکل درست نیست.
4- همچنین اگر به صفت ، تر اضافه کنیم کلمه ی جدید معنی دار خواهد بود مانند : کوه بلند که اگر به آن تر اضافه کنیم میشود کوه بلند تر که معنی می دهد. درحالی که اگر تر به مضاف الیه بپیوندد ، معنی نخواهد داشت مانند درکلاس تر که معنی نمی دهد.
تاریخ جهان در ۲ ساعت
طول عمر زمین حدود سیزده میلیارد و هفتصد میلیون سال است.
ابتدا اولین هیدروژن ها ساخته شدند و در کل عالم هستی پخش شدند. سیزده میلیون و چهار صد سال قبل وقتی که دما بالا رفت، اتم های هیدروژن با هم ترکیب شدند و هلیم را ساختند و اولین نقاط نورانی را به وجود آوردند. ستاره ها با منفجر شدن عنصر های سنگینی را به وجود آوردند. طی چهار میلیارد سال قبل بالاخره مواد لازم برای تولید سیاره ها به وجود آمد.
۴.۵ میلیارد سال قبل از ما جسمی به اندازه مریخ به سیاره زمین برخورد کرد و قمر ماه را به وجود آورد.
۴.۴ میلیارد سال قبل به دلیل نبود آب کره زمین بسیار داغ بود.
۳.۷ میلیارد سال قبل ترکیبات ساده به وجود آمدند و اولین باکتری ها به وجود آمدند و شروع به تولید اکسیژن کردند. ۵۵۰ میلیون سال قبل نخستین ماهی های بی مهره به وجود آمدند و کم کم شروع به تکامل کردند. ۴۰۰ میلیون سال قبل دوزیستان به بوجود آمدند و کمکم جانداران توانستند به خشکی نیز بروند. ۶۵ میلیون سال قبل شیئی که احتمالا شهاب سنگ بوده به زمین برخود می کند و جاندارانی نظیر دایناسورها را از بین برد.
۱۰ میلیون سال قبل دنیایی که ما میشناسیم شروع به شکل گیری کرد و قاره ها کم کم از یکدیگر جدا شدند . ۶.۲ میلون سال قبل میمونها به انسان تبدیل شدند وپس از مدتی تجربه و مهارت کافی بدست آوردند و توانستند به سیلیسیوم یا سنگ شکل دهند. ۸۰۰ هزار سال قبل اجداد ما توانستند آتش را مهار و کنترل نمایند و به نحو احسن از آن استفاده کنند . ۲۰۰ هزار سال قبل اجداد ما تکامل یلفتند طوری که توانستند صداهای بیشتری تولید کنند و به نحوی با یکدیگر صحبت کنند ... .
بسم الله الرحمن الرحیم
در نوشتن نشانه هایی به کار می برند تا خواندن را روان یا اطلاعاتی را به متن اضافه کنند.
کاربرد اصلی نشانه ها جدا کردن کلمه ها و گروه ها و جمله ها از یکدیگر و مشخص کردن رابطه آنها با هم است. مشخص کردن حالات عاطفی نویسنده و آهنگ کلام و هم معنایی و تعیین ساختار داخلی کلمات، برخی دیگر از کاربردهای نشانه ها هستند. نشانه هایی که در خط فارسی به کار می روند عبارتند از نقطه، ویرگول، نقطه ویرگول، دو نقطه، هلال (پرانتز، علامت نقل قول (گیومه)، قلاب، خط تیره، سه نقطه، ممیز، علامت سئوال، علامت تعجب، علامت تکرار، ستاره، پیکان.
